422 miliony dorosłych na całym świecie choruje na cukrzycę. Co roku 1,5 umiera bezpośrednio z powodu cukrzycy lub jej powikłań. Choroba ta stała się swego rodzaju epidemią współczesnej cywilizacji. Mimo swojej powszechności zdarza się, że brakuje nam informacji i wierzymy w mity, które odgórnie przypisane są do tej choroby. Skonfrontujmy je i poznajmy całą prawdę na temat cukrzycy.
Mit nr 1
Tylko nadwaga i otyłość mogą prowadzić do cukrzycy typu 2.
To prawda, zbyt duża masa ciała i zbyt duży obwód wokół talii jest dużym czynnikiem ryzyka zachorowania na cukrzycę. Warto jednak wspomnieć, że jest też kilka innych takich jak: wiek, obecność choroby w rodzinie, predyspozycje genetyczne. Specyficzne polimorfizmy mogą znacząco zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia choroby. Geny nie zawsze jednak ulegają ekspresji. Gdy wykryjemy mutacje, odpowiednio wcześnie możemy wprowadzić odpowiednie działania profilaktyczne, które wyciszą ekspresję genów, co przeciwdziała ujawnieniu niepożądanych cech.
Mit nr 2
Zła dieta przyczynia się do powstawania cukrzycy.
Cukrzyca typu drugiego jest spowodowana zmianami w genach i czynnikami środowiskowymi takimi jak dieta. Cukrzyca typu pierwszego może pojawiać już we wczesnym dzieciństwie i nie jest bezpośrednio związana z rodzajem przyjmowanego pokarmu.
Mit nr 3
Cukrzyca to nic poważnego.
Bardzo często wydaje się, że cukrzyca to nic groźnego. Przecież chorzy nie są zmuszeni pozostawać w łóżku, nie doskwiera im ból, pracują i normalnie funkcjonują w społeczeństwie. Cukrzyca to jednak nieustanne zagrożenie dla życia. Przyczynia się ona do większej ilości zgonów niż rak piersi i AIDS razem wzięte. Występowanie cukrzycy niesie za sobą szereg działań niepożądanych takich jak: atak serca, amputacja kończyn, ślepota.
Mit nr 4
Cukrzyca daje widoczne objawy.
Cukrzyca może rozwijać się w utajeniu przez wiele lat. Podwyższone stężenie glukozy nie daje objawów takich jak ból czy stan zapalny, dlatego nie jesteśmy w stanie zauważyć jej gołym okiem. Pierwsze objawy takie jak wzmożone pragnienie, wielomocz i spadek wagi są niepozorne i mogą zostać utożsamione ze zmęczeniem, nadmiernym stresem. Gdy stężenie glukozy wzrośnie powyżej 250 mg/dl może być już za późno. Jedyną skuteczną ochroną jest kontrola. Osoby po 40 roku życia powinny badać cukier co najmniej raz na 3 lata.
Mit nr 5
Cukrzyca typu 2 to cukrzyca dorosłych.
To prawda, cukrzyca typu 2 najczęściej diagnozowana jest u osób powyżej 45 roku życia. Warto jednak wspomnieć, że co roku u ponad 5 tys. dzieci otrzymuje tę samą diagnozę. Może ona rozwijać się bardzo wcześnie ze względu na fakt, iż ma związek z mutacjami genetycznymi, które ujawniają się już we wczesnym dzieciństwie.
Mit nr 6
Cukrzycy nie mogą jeść węglowodanów.
Węglowodany – złożone węglowodany, powinny być częścią zrównoważonej diety każdego człowieka, także diabetyka. Pełnoziarnista mąka, płatki owsiane, brązowy ryż, kasze to produkty, które każdy z nas powinien spożywać codziennie. Osoby z cukrzycą powinny spożywać węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, które dają większe uczucie sytości, minimalizują skoki insuliny po posiłku i opóźniają wystąpienie uczucia głodu. Udowodniono, że dieta o niskim indeksie glikemicznym poprawia także insulinowrażliwość
Mit nr 7
Cukrzycy muszą jeść żywność przeznaczoną dla diabetyków.
Zrównoważona dieta cukrzyka w zasadzie może wyglądać tak samo jak dieta zdrowego człowieka. Powinna zawierać dużo warzyw, owoców, pełnoziarnistych zbóż, ograniczać tłuszcze zwierzęce, sól, cukier, mięso. Cukrzycy muszą przeliczać produkty na specjalne jednostki, które pomogą im kontrolować ilość węglowodanów i ilość przyjmowanej insuliny. Produkty dla diabetyków nie wnoszą nic specjalnego do organizmu, często podnoszą poziom glukozy podobnie jak zwykły cukier ponieważ zawierają cukrowe zamienniki i słodziki.
Mit nr 8
Cukrzycy nie mogą uprawiać sportu.
Aktywność fizyczna jest korzystna dla każdego. Nie jest ona ograniczeniem wówczas, gdy cukrzycy pilnują poziomu glukozy we krwi i odpowiednio dobierają rodzaj posiłków spożywanych przed i po treningu. Nie powinni oni wykonywać ćwiczeń, gdy glukoza jest niższa niż 100 mg lub wyższa niż 300 mg. W innym razie istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii lub kwasicy ketonowej.
